از نظر دین ازدواج موقت جز چند فرق کوچک در سایر احکام فرقی با ازدواج دائم ندارد. چه از نظر محرمیت دائمی پدر شوهر و مادر زن و حرمت خواستگاری از همسر موقت کسی (چون خواستگاری از زن شوهردار شرعا اشکال داره) حتی در زمان عده و لزوم نگهداری عده مانند ازدواج دائم و ...
فرقهایی هم که برای ازدواج موقت هست نشانه این است که این ازدواج برای کسانی که شرایط ازدواج دائم را ندارند تجویز شده است. البته منظورم از شرایط توان مالی نیست. چون توان مالی نه شرط ازدواج اول است نه شرط ازدواج دوم. البته از نظر دین.

یکی از فرقهای ازدواج دائم با موقت مدت آن است. ازدواج دائم بدون مدت ولی ازدواج موقت با مدت است. این خود نشان میدهد که ازدواج موقت برای کسانی است که به این نتیجه نرسیده اند که طرف مقابل می تواند همراه ابدی و دنیوی و اخروی آنها باشد. زن در ازدواج دائم اختیار جسم و وقت خود را به دست مرد میدهد. چه از نظر جنسی و چه از نظر واجب بودن اجازه گرفتن از مرد برای بیرون رفتن از خانه. یعنی اختیار اصلی ترین و مهمترین مسائل زن. پس چنین رابطه ای آن هم به طور دائم باید با اطمینان به اینکه مرد میتواند همراه ابدی و دنیوی و اخروی زن باشد اتفاق بیفتد. از نظر دین در ازدواج دائم مرد همانطور که در دنیا تکیه گاه زن است در مسائل اخروی هم تکیه گاه زن است و از نظر دین ازدواج ایده آل به این شکل است که مرد واسطه فیض برای زن باشد. پس وقتی زنی به چنین درجه اطمینانی نرسیده نباید به ازدواجی تن دهد که حق جدایی (جز در موارد استثناء) ندارد.

فرق بعدی مربوط به این است که در ازدواج دائم به دلیل اینکه زن کل اختیارش در رفت آمد و ... دست مرد است مرد موظف به تامین معاش زن است. در حالی که در ازدواج موقت مرد لازم نیست که خرجی زن را بدهد (مگر اینکه هدیه ای بدهد که هدیه هم وظیفه هدیه دهنده نیست) مهریه هم از نظر فرهنگ دینی کاملا کارکرد هدیه را دارد و برای همین به تاکید فراوان به کم بودن آن و زودپرداخت شدن آن شده (هدیه ای که دیر داده شود دیگر اثر هدیه را ندارد) پس در ازدواج موقت حتی دادن خرجی به زن هم لازم نیست.

پس ازدواج موقت برای مردانی که توانایی مالی برای تامین زندگی یک زن را ندارد بهترین گزینه است (اگر پایبند به فرهنگ دینی باشیم) در ازدواج موقت مرد و زن هر دو موظف هستید فقط خرجی خود را تامین کنند بر خلاف ازدواج دائم.

کلمات کلیدی :